هر دینی خوی خاصی دارد وخوی دین ما حیاست.
ارامش از خدا وشتاب زدگی از شیطان است.
زیبایی در زبان است.
بد خلقی شوم است.
حیا وایمان قرین یکدیگرند.وقتی یکی را گرفتند دیگری همراه ان می رود.
سازش با مردم نیمی از ایمان است ونرمش با انان نیمی از زندگی وخوشی است.
